ਗੋਪਾਲ ਦਾਸ ਨੀਰਜ ਦੀ ਕਵਿਤਾ
1. ਹੈ ਬਹੁਤ ਅੰਧਿਯਾਰ ਅਬ
ਹੈ ਬਹੁਤ ਅੰਧਿਯਾਰ ਅਬ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਜਿਸ ਤਰਹ ਸੇ ਭੀ ਹੋ ਯੇ ਮੌਸਮ ਬਦਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਰੋਜ਼ ਜੋ ਚੇਹਰੇ ਬਦਲਤੇ ਹੈ ਲਿਬਾਸੋਂ ਕੀ ਤਰਹ
ਅਬ ਜਨਾਜ਼ਾ ਜ਼ੋਰ ਸੇ ਉਨਕਾ ਨਿਕਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਅਬ ਭੀ ਕੁਛ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਬੇਚੀ ਹੈ ਨ ਅਪਨੀ ਆਤਮਾ
ਯੇ ਪਤਨ ਕਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਕੁਛ ਔਰ ਚਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਫੂਲ ਬਨ ਕਰ ਜੋ ਜੀਯਾ ਵੋ ਯਹਾਂ ਮਸਲਾ ਗਯਾ
ਜੀਸਤ ਕੋ ਫ਼ੌਲਾਦ ਕੇ ਸਾਂਚੇ ਮੇਂ ਢਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਛਿਨਤਾ ਹੋ ਜਬ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ ਹਕ ਕੋਈ ਉਸ ਵਕਤ ਤੋ
ਆਂਖ ਸੇ ਆਂਸੂ ਨਹੀਂ ਸ਼ੋਲਾ ਨਿਕਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਦਿਲ ਜਵਾਂ, ਸਪਨੇ ਜਵਾਂ, ਮੌਸਮ ਜਵਾਂ, ਸ਼ਬ ਭੀ ਜਵਾਂ
ਤੁਝਕੋ ਮੁਝਸੇ ਇਸ ਸਮਯ ਸੂਨੇ ਮੇਂ ਮਿਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਜਿਸ ਤਰਹ ਸੇ ਭੀ ਹੋ ਯੇ ਮੌਸਮ ਬਦਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਰੋਜ਼ ਜੋ ਚੇਹਰੇ ਬਦਲਤੇ ਹੈ ਲਿਬਾਸੋਂ ਕੀ ਤਰਹ
ਅਬ ਜਨਾਜ਼ਾ ਜ਼ੋਰ ਸੇ ਉਨਕਾ ਨਿਕਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਅਬ ਭੀ ਕੁਛ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਬੇਚੀ ਹੈ ਨ ਅਪਨੀ ਆਤਮਾ
ਯੇ ਪਤਨ ਕਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਕੁਛ ਔਰ ਚਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਫੂਲ ਬਨ ਕਰ ਜੋ ਜੀਯਾ ਵੋ ਯਹਾਂ ਮਸਲਾ ਗਯਾ
ਜੀਸਤ ਕੋ ਫ਼ੌਲਾਦ ਕੇ ਸਾਂਚੇ ਮੇਂ ਢਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਛਿਨਤਾ ਹੋ ਜਬ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ ਹਕ ਕੋਈ ਉਸ ਵਕਤ ਤੋ
ਆਂਖ ਸੇ ਆਂਸੂ ਨਹੀਂ ਸ਼ੋਲਾ ਨਿਕਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
ਦਿਲ ਜਵਾਂ, ਸਪਨੇ ਜਵਾਂ, ਮੌਸਮ ਜਵਾਂ, ਸ਼ਬ ਭੀ ਜਵਾਂ
ਤੁਝਕੋ ਮੁਝਸੇ ਇਸ ਸਮਯ ਸੂਨੇ ਮੇਂ ਮਿਲਨਾ ਚਾਹੀਏ
No comments:
Post a Comment